Monday, June 14, 2010

मस्त मस्त मुंबई-पुणे-मुंबई


फ़ेसबुकवरून सतीश राजवाडेंनी मुंबई-पुणे-मुंबईचं प्रमोशन सुरू केलं त्याचवेळेस हा सिनेमा सोडायचा नाही असं ठरवलं होतं. कारण सतीश राजवाडेंची स्टाईल मला खुपच आवडते. त्यातून मुंबईकर-पुणेकर हा वाद आवडता टाईमपास असल्यानं याकडे बघण्याचा त्यांचा सिनेमॅटिक दृश्टिकोन कसा असेल याची उत्सुकता होतीच. सेंट पर्सेंट धमाल असा हा चित्रपट लांबीला तसा कमी (तोकडा नव्हे) वाटतो. तसं पहायला गेलं तर अलिकडचे सगळेच माराठी सिनेमे बघताना असंच वाटत रहातं. सिनेमाच्या सुरवातिलाच यात पुढे काय असणार आहे याचा अंदाज येऊनही उठून जावसं वाटत नाही हे सिनेमाचं यश आहे. मुक्ता बर्वे आणि स्वप्निल जोशी ही कचकचीत नवीकोरी जोडी अख्खा सिनेमा चार खांद्यावर (दोघांचे दोन मिळून चार या अर्थानं अन्यथा या चार खांद्यांचा "त्या" चार खांद्यांशी तसा संबंध नाही) पेलून अलगद पुढे नेते. त्यातल्या त्यात डावं उजवं करायचंच तर कानातल्या बिकबाळीसहित स्वप्निल "लाजवाब". पुणेरी पोट्ट्याचं बेअरींग या मुंबईकरांनं तब्येतीत राखलंय. अखंड सिनेमाभर त्याची पुणेरी बडबड हशा पिकवत रहाते. या सिनेमाभर दोघंही एक जोडी कपड्यांवर वावरले आहेत (अपवाद स्वप्निलचं स्वप्नातलं गाणं) असलं लो बजेट काम हाय बजेट मनोरंजन आरामात करून गेलंय. एक छोटीशी कथा सतिश राजवाडेंनी ज्या अफ़लातून फ़ुलवलीय त्याला तोड नाही. ज्यांनी हा सिनेमा अजून पाहिलेला नाही त्यांनी डोळे झाकून तिकीट काढून डोळे उघडे ठेवून बघायला हरकत नाही.

जाता जाता- एका प्रसंगात (स्वप्निल आणि मुग्धा सीसीडीत बसलेले असताना) स्वप्निल ग्रील सॅंडवीचची ऑर्डर देताना ते कसं असायला हवं याची फ़ुटभर लांब सूचना देतो आणि प्रत्यक्षात खाताना मात्र साधं व्हेज सॅंडवीच खातो. हे कसं काय बुवा?

-मुंबई पुणे फ़ॅशनवरून वाद चाललेला असताना मुग्धा अचानकच स्वप्निलला "तू व्हर्जिन आहेस का?" हा प्रश्न का विचारते?

-सिंहगडावर हिंडताना मुग्धा हाय हिल्स (पेन्सिल हिल्स) घालून रॅम्पवर चालल्यासारखी कशी काय चालते?

-गल्लीत क्रीकेट खेळायला म्हणून घरातल्या अवतारात बाहेर पडलेला स्वप्निल खिशात डेबीट कार्ड का बाळगून असतो?

हे असे बारीक प्रश्न सिनेमा बघताना पडण्याची शक्यता आहे मात्र या सगळ्या बारीक शंकासहितही हा चित्रपट उत्तम आहे याबद्दल मात्र खात्री बाळगा.