स्टोरी टेलर इम्तियाज

इम्तीयाजच्या सिनेमांतली मला सगळ्यात आवडणारी गोष्ट काय माहितीय? तो कधीच कसला आव आणून गोष्ट सांगत नाही. त्यातलं साधं सोपं आणि हळवं जे असतं ते अगदी अलगद मनाला भिडतं. मग सो़चा था ना मधला मिस्टर कन्फ़्युज असो की जब वी मधली गीत. त्यांचं प्रेमातलं भांबावणं, रस्ता चुकणं मग चुकत माकत पुन्हा पटरीवर येणं असू दे की हायवेमधली वीराचं घरापासून भरकटणं असो. अगदी रॉकस्टारमधली आणि तमाशातली न जमलेली भट्टीही कंटाळवाणी वाटत असली तरिही बघाविशी वाटते. 

गोष्ट सांगायची प्रत्येक दिग्दर्शकाची आपली एक स्टाईल असते इम्तियाज गोष्ट कशी सांगतो, तर छान फ़ुलवत...बारकावे टिप...कधी कथेपासून भरकटत.. कधी तिचं बोट घट्ट पकडून ठेवत तो समोरच्याला कथेत गुंगवून ठेवतो. त्याच्या कथेतले
नायक नायिला कमी बोलतात (अपवाद गीतचा) त्यांचे चेहरे जास्त बोलतात. म्हणूनच एरवी बत्तमिझ दिल करत नाचणारा रणबीर रॉक स्टार आणि तमाशात अगदी वेगळा वाटतो. एरवी मटकणारी बेबो गीत म्हणून जास्त गोड वाटते. तिचं पूर्वार्धातलं बडबड करत समोरच्याला वैताग आणणं आणि नंतर एकदमच गप्प होऊन मिटून जाणं मनाला भिडतं. तमाशातली तारा एकाचवेळेस कॉर्पोरेट वुमन म्हणूनही कन्व्हिन्सिंग वाटते तशीच ती वेदच्या प्रेमात पडलेली आणि त्याच्या अनोळखी चेहर्‍यामुळं भांबावलेली साधी मुलगी म्हणूनही भावते. इतकंच काय पण आयेशा टाकियासारखी बरी हिरोईनही सोचा ना था मधे खूप छान वाटते.
कथेतला साधेपणा अगदी सहजपणानं तो समोरच्याला मान्य करायला लावतो म्हणूनच करोडपती विराचं ट्र्क ड्रायव्हरच्या प्रेमात पडणं जितकं सहजशक्य वाटतं तसाच वेद्ला आलेला न्युनगंडही विचित्र वाटत नाही. एकिकडे वास्तवाच्या नावाखाली पडद्यावर अवतरलेला शिवराळ अर्वाच्यपणा तर दुसरीकडे अगदी परग्रहावरचा वाटावा असा संस्कारी ओव्हरडोस, रोमॅंटिक हळवेपणा यात इम्तियाजचे चित्रपट जास्त खरे वाटतात.